Het zit in de familie

1960 Catharina Verlaak, Kris, Lizette Teuwen, Thieu en Christ Van Eygen

Eygen scherven

Stamboomonderzoek heeft me altijd gefascineerd. Het is een poging om zo ver mogelijk door te dringen in de nevelen van de tijd om de basis van je familie stukje voor stukje bij elkaar te puzzelen. Hoe verder men kan terugkeren in de tijd, hoe interessanter het wordt. Omdat echter de meesten onder ons niet van adel zijn en geen illustere voorvaderen hebben gehad waarover op waardevol perkament werd geschreven, vervagen de wortels van de meeste stambomen in de 16de eeuw. En als al dat zoekwerk af is, heb je slechts één scherf van je spiegelbeeld kunnen reconstrueren: de mensen die ooit dezelfde naam als jij droegen.
  Daarom geeft een kwartierstaat een véél beter beeld van de scherven waaruit je eigen-ik is opgebouwd. Als ik vier generaties terug ga blijkt dat in mij maar liefst 16 families vertegenwoordigd zijn. En hoe verder ik terug ga, hoe meer wegen bij elkaar komen op het kruispunt dat ik ben.

1961 Hubert Teuwen, Hubert, Lizette Teuwen, Kris en Maria Meuwissen (Bumke)

Op 11 juli 1960 werd mijn broer Kris geboren, hun gelukkigste dag volgens mijn ouders, maar ze herhaalden de goocheltruc en gingen graag uit de bol voor mijn komst. Op 18 augustus 1961 werd ik in het nu verdwenen moederhuis van Maaseik geboren als zoon van Thieu Van Eygen, vrachtwagenchauffeur (later metselaar), en Lizette Teuwen, winkelbediende.
  In m’n eerste levensjaar woonde ik in het Ven, tussen Kinrooi en Maaseik (recht tegenover het winkeltje waar ik later als tiener dikwijls tabak, ijsjes en snoepjes ging kopen), in het huis van mijn grootvader en naamgenoot Hubert Teuwen die op dat moment een grootwarenhuis uitbaatte in Neerpelt (maar daarover later meer). In dat huis is m’n grootvader trouwens gestorven op 29 juli 1988, 27 dagen nadat mijn zoon Bert werd geboren in Leuven.
  Op 8 november 1962 verhuisde ik samen met mijn broer Kris naar de Sevensstraat nr 6 (nu nr 21), in die tijd nog een aardeweg die pas in 1972 werd gebetonneerd. Die straat heette oorspronkelijk Goortweg maar in 1958 werd ze omgedoopt in Sevensstraat, n.a.v. de grote Sevenshulde die toen werd georganiseerd in Kinrooi.

←Kris & Hubert Van Eygen→

Op het einde van mijn straat lag immers een onooglijk boerderijtje waarin blijkbaar een groot Vlaming had gewoond: Theodoor Sevens (1848-1927), geschiedkundige, dichter, onderwijzer en Vlaams strijder. Deze meneer heeft me m’n ganse jeugd gefascineerd en me aangezet om te gaan schrijven. Het lag dan ook voor de hand dat ik hem als onderwerp koos toen ik in Leuven een eindverhandeling moest maken als waardige afsluiting van m’n studies Germaanse filologie.

1965 Lizette, Hubert, Kris, Thieu, nonkel Thieu tijdens bouwwerken Nera, Neerpelt

Bompa van Maaseik

Een groot deel van mijn jeugd speelde zich af in de driehoek Kinrooi-Maaseik-Neerpelt. In Maaseik woonde immers mijn bompa Christ Van Eygen (Suzen Christ). Van hem herinner ik me vooral zijn zacht en rustig karakter, zijn liefde voor het kweken van konijntjes én zijn verleden in de mijn van Eisden. Hij was één van de zovelen die aan hun zoektocht naar het zwarte goud (van 1946 tot 1965) een stoflong hadden overgehouden. Hij stierf uiteindelijk aan een hartinfarct in 1977.
  Op zondagmiddag gingen we altijd naar bompa van Maaseik. Terwijl de volwassenen met elkaar babbelden keek ik samen met mijn broer en vaak ook andere neefjes en nichtjes naar de zwart-wit televisie. Dé programma’s van die tijd waren natuurlijk Bonanza (dat begon met een kaart waaruit een steeds grotere vlam kwam) en Flipper.

1919 Bompa van Maaseik (Christ Van Eygen) als militair

1956 Hendrik Meuwissen tijdens viering 100ste verjaardag

1958 Overlijden Hendrik Meuwissen (op de achtergrond zijn huis aan de Kerkstraat in Kinrooi)

Suzen Christ werd geboren in Molenbeersel en woonde oorspronkelijk in boerderij Den Halfe (waar nu café Thalia ligt) en verhuisde later naar Ophoven (Raam) waar zijn vader Suzen Koep (Peter Jacobus Van Eygen) Suzenhoof uitbaatte. Zijn broer Suzen Barthel zou later de landbouwactiviteit daar verderzetten. Na zijn huwelijk (op 19-jarige leeftijd) verhuisde Christ naar Kinrooi, vlak naast de Sint-Martinuskerk, waar appartementen van Ons Dak zijn gebouwd. Hij woonde daar samen met bumke, Maria Petronella Meuwissen en zijn schoonvader Peter Hendrik Hubert Meuwissen.

1958 Graf van Meuwiske te Kinrooi

Deze Peter Meuwissen, beter bekend als Meuwiske, werd bijna 102 jaar oud. Op 27 augustus 1956 werd hij als eeuweling gevierd. Tegelijkertijd werden ook de Lemmensmolen en de Sint-Martinuskerk gevierd n.a.v. hun 100-jarig bestaan. Naar verluidt zou deze kranige ouderling nog op hoge leeftijd graag aan de knieën van de meisjes hebben gezeten. Hij werd begraven op het nieuwe kerkhof onder een prachtige lindeboom die later jammer genoeg werd omgehakt. Hij werd geboren in Montfort en trouwde in 1897 in Sint-Odiliënberg waar hij een grote boerderij Munnichsbosch pachtte. Rond 1909 verhuisde hij naar de Basdonk en enkele jaren later streek hij neer langs de kerk.
  Christ Van Eygen verhuisde in 1954 naar het Dorpsplein (langs Schoofs). Daar heeft ook mijn vader 4 jaar gewoond totdat hij in 1958 trouwde met Lizette Teuwen. In 1961 verhuisden bomma en bompa uiteindelijk naar Maaseik waar ze aan de Venlosesteenweg (nu nr 480) van een rustige oude dag konden genieten.
  Ook bumke bereikte een hoge leeftijd. Zij bleef na de dood van bompa in 1977 nog lang zelfstandig wonen in Maaseik, maar na een ongelukkige val in 1984 werd zij opgenomen bij familie, waarna ze in 1986 naar het rusthuis te Maaseik ging. Daar overleed ze op 11 juni 1993. Zij liet zes kinderen na: Rik, Jaak, Pierre, Nilly, Thieu en Elza, en maar liefst 21 kleinkinderen.

Stambomen Van Eygen en Meuwissen

De stamboom van de familie Van Eygen werd in 1991 uitgegeven door Jan Vaneygen uit Hasselt. De oudste voorvader die hij kon vinden was Mathijs Van Eygen die rond 1570 in Beek werd geboren en in 't Hasselt op de Mussenborchheide een landbouwbedrijf uitbaatte. Hij was getrouwd met Lysken Cops.
  In 1998 publiceerde Pierre Meuwissen uit Posterholt een stamboom van de familie Meuwissen. Zijn oudste voorvader is Bartholomeus Meuwissen die rond 1670-1675 geboren werd en in 1702 te Maasbracht huwde met Odillia Theunissen.

1924 Bompa van Neerpelt (Hubert Teuwen) als militair

Bompa van Neerpelt

De tweede belangrijke aantrekkingspool in mijn jeugd was Neerpelt. Mijn bompa Hubert Teuwen baatte daar het grootwarenhuis Nera uit. Hij was de zoon van Fried van de Bos die een boerderij uitbaatte aan het zwart water in het Ven tussen Kinrooi en Maaseik. Hij was een man die van alle markten thuis was en die zijn hele leven lang wel iets met winkels heeft gehad.
  Na zijn huwelijk in 1928 verhuisde hij naar Overpelt waar hij in de fabriek werkte. In 1930 verhuisde hij echter naar Maaseik waar hij woonde in de Bosstraat in een huis dat later restaurant De Posthoorn werd. Bomma hield er café en bompa werkte er als slager. Daarnaast verdiende hij nog wat bij als landmeter. In 1934 verhuisde hij weer naar Molenbeersel waar hij niet ver van de kerk samen met bomma een voedingswinkel uitbaatte. Daar werd trouwens mijn moeder geboren. Tegelijkertijd werkte bompa in de mijn van Eisden als timmerman. Hij werkte zelfs mee aan de bouw van de Eisdense kerk.
  Ook in Molenbeersel bleven ze niet lang. Rond 1936 verhuisden ze weer naar de Dorpsstraat in Ophoven waar ze de ma van bomma (Catharina Van den Bongard) moesten gaan helpen in de winkel die ze daar openhield. Daar woonden ze tot 1944 toen geallieerde bommenwerpers per vergissing hun bommen losten boven Ophoven waarbij het huis volledig in de as werd gelegd. Er moest dus een nieuw onderkomen gezocht worden en dat vond men uiteindelijk in het oudershuis van bompa op de Raam aan het Zwart Water. Ondertussen was bompa tewerkgesteld in het Ophovens kantoor (vanaf circa 1940) van de Nationale Landbouw- en Voedingscorporatie. Rond 1945 verhuisde hij naar het Maaseiker kantoor. Van daaruit werd hij overgeplaatst naar Hasselt en in 1947-1948 belandde hij uiteindelijk in Brussel waar hij werkte op de dienst statistiek van het ministerie van economische zaken. In 1955 werd hij weer overgeplaatst naar Hasselt waar hij werkzaam was bij de dienst Mijnwezen.
  In 1951 bouwde bompa met het geld dat hij kreeg van de oorlogsschade een nieuwe woning langs de Weertersteenweg in het Ven (daar zou ik later mijn eerste levensjaar doorbrengen).
  Na het overlijden van de moeder van bompa (Maria Baens) werd in 1955 de boerderij aan de Raam verkocht worden. Met het geld van de verkoop startte hij in 1956 een grootwarenhuis Nera in Neerpelt aan de Stationsstraat en trok de familie met hebben en houden naar de Kempen. Niettemin bleef hij tot 1965 in Hasselt werken. Vele familieleden zouden in de loop van de volgende 20 jaren in deze winkel worden tewerkgesteld. Ook mijn moeder werkte er tot in 1979 toen de Nera - die tot Nopri was omgedoopt - werd verkocht en bompa terugkeerde naar zijn oude woning in het Ven. Daar stierf hij in 1988 op bijna 82-jarige leeftijd.
  Bomma Catharina Verlaak overleed in Neerpelt toen ik nog maar 5 jaar oud was. Veel herinner ik me niet meer van haar, maar ik zie nu nog altijd het beeld hoe ze opgebaard lag in de salon boven de winkel in Neerpelt. Zij bracht de Duitse tak in mijn familie. Zij werd in 1905 in Ophoven geboren en was de dochter van Louis Verlaak en Catharina Van den Bongard. Deze laatste werd in 1870 geboren in het Duitse Osterath (tussen Krefeld en Düsseldorf) als dochter van Joseph Van den Bongardt en Anna Jus.

De gebroeders Van Eygen

Stambomen Teuwen en Verlaak

In elk geval heb ik vanaf mijn geboorte tot in 1979 een groot deel van de weekends en de vakanties doorgebracht in Neerpelt. Samen met mijn neefjes (de gebroeders Schiepers uit Maaseik) beleefden we er prachtige tijden op de Scoutsrally (achter Dommelhof) en als we (klein)geld nodig hadden gingen we op een rijtje op onze knieën zitten om onder de rayons van de winkel te zoeken naar muntjes die de winkelende mensen verloren hadden. Het was daar in Neerpelt altijd een gonzende bijenkorf. Bompa had dan ook maar liefst 11 kinderen: Louis†, Netty†, Jef, Annie, Lizette, Jean, Godfried†, Hubert†, Thieu†, Frans en Marleen. Zij zorgden op hun beurt voor 20 kleinkinderen.
  Over de families Teuwen en Verlaak verscheen in de jaren 80 van de vorige eeuw een familiekrantje (door Mathieu Verlaek samengesteld) waarin veel genealogische gegevens over deze families terug te vinden zijn. De oudste stamvader van de familie Teuwen die hij vond, Hendrik Teuwen, werd geboren in Hunsel in 1752. Deze trouwde in 1789 in Hunsel met Maria Stijvers. De oudste stamvader van Verlaek die hij vond was Thijs Verlaek die in 1736 stierf in Thorn en getrouwd was met Margareta Verstappen.

1980 Hubert als imitator van Ché Quevara…

1983 Op kot bij de paters Assumptionisten, Leuven
Kris 1ste bovenste rij, Hubert 2de en Miet 3de op tweede rij

1984 Samen met Miet op kot in de Halvestraat, Leuven

1984 Thieu Van Eygen, Lizette Teuwen, Kathleen Teuwen,
Hubert, Sofie Teuwen, Miet, Mia Snijkers en Theo Lemmens

De toekomst

Al deze scherven uit het verleden leven voort in de drie kinderen die ik samen met Miet Lemmens op de wereld zette. Wij trouwden in Leuven in 1983 nadat ik m’n studies Germaanse Filologie met vrucht had beëindigd en Miet nog één jaar verpleegkunde moest volgen. We woonden oorspronkelijk in een appartement op de vijfde verdieping aan de Tessenstraat te Leuven in de buurt van het AZ Sint-Rafaël terwijl ik eerst les gaf bij de Kruisheren en Sint-Jansberg in Maaseik en later m’n burgerdienst vervulde in het Leuvense hoofdkantoor van Amnesty International Vlaanderen.
  In 1984 verhuisden we naar de Diestsesteenweg te Kessel-Lo waar we een verdieping huurden boven restaurant De Leuvense Stoof. Drie jaar later verhuisden we naar de andere kant van Kessel-Lo, waar we aan de Eeuwfeeststraat een rijhuis huurden, vlak aan het park en het station. Ondertussen had ik bij radio Sinjaal, Jet-Magazine, aan de UCL in Louvain-la-Neuve en bij het Koerierke gewerkt en was Miet verpleegster in het ziekenhuis van Tienen. In Gasthuisberg te Leuven werden Bert (2 juli 1988) en Sofie (10 november 1989) geboren. Deze kinderweelde (en het verlies van onze wilde haren) deed ons uiteindelijk beslissen terug te keren naar de bakermat.
  Zo ruilden we in april 1990 de stad Leuven voor het landelijke Kinrooi. In eerste instantie trokken we in bij mijn schoonouders Theo Lemmens (Thei van Truke) en Mia Snijkers (Mia van Jentje van Reneren) aan de Weertersteenweg, vlak aan de grens met Molenbeersel. Een jaartje later was onze eigen woning, vlak naast het oude huis van Pier van de Birk (oorspronkelijk oud Knoops), klaar en konden we onze wortels definitief terug laten groeien in Kinrooi. Dat resulteerde in een derde kind dat geboren werd op 5 juni 1992: Sara Van Eygen, het orgelpunt van een heel lange voorgeschiedenis.
  Mijn broer Kris heeft lange tijd naar zijn droomvrouw gezocht maar vond die pas in 2003. Sinds 2006 woont hij met haar samen in Hasselt. Hij heeft geen kinderen en ziet zichzelf als een dorre tak aan de boom. Maar hij is blij dat toch een van ons, broers, zijn levensopdracht heeft volbracht.

Terug naar boven