Meneer P en zijn Hollandse gezelschap

PDF download→

Kloon

De evolutie van de mens bracht me bij de evolutie van de plant en daaruit vloeide het idee van een wandelende boom. Nadat ik nog maar een glimp had opgevangen van het astronomisch uurwerk van Kamiel Festraets in Sint-Truiden raakte ik geobsedeerd door de evolutie van de machine. Het boek Mister X van Peter Straub inspireerde me om mensen zoals meneer Ballonvaarder, meneer Plant en de meneren Klok&Kloon te verzinnen. De toepassing van de kloneertechniek naar de mens toe wil ik hekelen. Maar ik wil wel het gekloneerde kind de slechterik laten spelen.
  Dit verhaaltje is ook een liefdesavontuur met een portie seks, een snuifje humor en als afmaker wat horror in de vorm van reine waanzin, bloedspetters en vleesetende planten. Een recept dat het water in je mond doet lopen.

Achterflaptekst

Een Belgische man leert op vakantie in Kreta een Nederlandse vrouw met dochter kennen. Terug thuis houden ze contact met elkaar ondanks de grote afstand tussen hun woonplaatsen. Als gelegenheidslifter maakt de man kennis met een Russisch meisje van bijna zeventien. Haar ouders organiseren ballonvaarten en nodigen hem uit om mee te vliegen. Helaas draait zijn luchtdoop op een ramp uit.
  Wanneer zijn Nederlandse vriendin niet meer op zijn telefoontjes en elektronische berichten reageert, organiseert hij een zoektocht samen met zijn Russische vriendin. Op een eiland aan de monding van de Schelde hopen ze de vermisten terug te vinden.

Fragment:
We slenterden naar het Goorterbos. Bij de ingang van het bos merkte ik dat er iets niet klopte. Het beeld van het bos in mijn geheugen kwam niet overeen met wat ik zag: het was grondig gesnoeid en gekapt. Het opvallendst van alles waren de dode bomen die rond een grote treurwilg stonden. Het geheel had iets magisch. Ineens weerklonk een kinderlijke stem – en het was niet die van een van de kinderen – die zei: 'Jullie moeten oprotten, want hier zijn wij de baas.' Ik schrok hevig en Uma zocht bescherming bij mij. ‘Heb je dat gehoord?’ vroeg ze. Ik knikte en begreep dat wij de planten waren. En bedoelden ze ons met 'jullie'? Opnieuw hoorde ik het stemmetje roepen: 'Jullie zijn dwazen.' Bedreigde Hanneke ons vanuit haar plantenwereld? Nena en de kinderen hadden niet in de gaten dat Uma en ik achterbleven.